Σβήνει το φώςαπό τα μάτια μουκι όλα όσα έζησαμπρος μου περνάνε Στέκομαι εδώστον τελευταίο σταθμόμε όλα όσα αγάπησακαι πήγαν χαμένα Δεν μετανιώνω πιαόλα ή τίποταδάσος και ερημιάαυτή ήταν η ψυχή μουπάει πια Σαν νοσταλγώπουλιά με παν μακριάπόνο δεν νιώθω πιαμόνο θυμάμαι Πάντα έλεγεςπως η ζωή ειν' στιγμέςκύμα που σκάει σ' ακτέςκερί που λιώνει Δεν μετανιώνω πιαόλα ή τίποταδάσος και ερημιάαυτή ήταν η ψυχή μουπάει πια Δεν κόβεται στα δυο η ζωήείναι ήλιος και μαζί βροχήκι ούτε για μια αιωνιότηταδεν θ' άλλαζα μια μέρα απ' αυτήδεν κόβεται στα δυο η ζωήείναι κόλαση, παράδεισος μαζίκι αυτά που έζησα είτε άσχημαείτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ Δεν κόβεται στα δυο η ζωήείναι ήλιος και βροχή μαζί Δεν κόβεται στα δυο η ζωήείναι ήλιος και βροχή μαζί
Rationalistas - Προσάναμμα (Prosanamma)
Πριν από 5 μήνες
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου