<<...>> Έπειτα βρήκε τον Ντίλαν Τόμας, που αναρωτιόταν γιατί έγραψε ποίηση:
Όχι για τους βίαιους νεκρούς
Με τα αηδόνια και τους ψαλμούς τους
Αλλά για τους εραστές, για τα χέρια τους
Γύρω απ' τη θλίψη των αιώνων.
Ο Νίκολας της το είχε διαβάσει μήνες πριν και αυτή δεν το είχε καταλάβει. Αλλά ο στίχος για τους εραστές είχε ριζώσει μέσα της και τώρα -εδώ, στις τέσσερις το πρωί, μέσα στο σιωπηλό μπάνιο- πετύχαινε τον ταπεινό σκοπό του. Της είχε εντυπωθεί γιατί εξέφραζε την τρομακτική υπόσχεση της αγάπης: μπορούσε να επεκταθεί τόσο, ώστε να περικλείσει κάθε έκφανση θλίψης. Της είχε εντυπωθεί επειδή ήξερε ότι, με την απόφασή της να αγαπήσει, είχε θέσει μια πρόκληση στο ίδιο της το μέλλον: είχε βάλει μία πινακίδα στην καρδιά της που έλεγε "Διαλέγω την αγάπη. Κάνε ό,τι θέλεις".
Πίσω στην κρεβατοκάμαρα, η Κλόε τον κοίταζε, την ώρα που εκείνος κοιμόταν. Είναι πολύ αργά για να κάνω πίσω τώρα, σκέφτηκε.
GLEN DUNCAN μόνο η αγάπη μένει Σελ: 50-51
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου