ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Είναι κάποιες φορές, που είτε λόγο κάποιου συγκεκριμένου γεγονότος είτε λόγο μιας αινιγματικής και πολλά υποσχόμενης συμπεριφοράς, αναμένουμε να γίνουν πολλά όμορφα ή άσχημα πράγματα. Ορισμένες φορές όντως γίνεται αυτό. Όμως είναι πιο σύνηθες το να μη γίνεται τίποτα συνταρακτικό. Και εάν δεν έχουμε αφήσει κάτι άλλο περιμένοντας αυτό το απροσδόκητο και μεγάλο, τότε πάει στο κέρατο. Όπως επίσης και όταν δεν έχουμε δείξει με τη συμπεριφορά μας πως έχουμε ανάγκη κάτι απροσδόκητο. Όταν όμως γίνεται το αντίθετο, τότε η απογοήτευση μας είναι πολύ μεγαλύτερη απ΄αυτή που θα νοιώθαμε αν δεν περιμέναμε τίποτα. Αυτοί οι παλιοί τελικά, για τα πάντα έχουν πει πολύ σοφά λόγια. " όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι" είναι η παροιμία. Και αυτό νομίζω πως πρέπει να κάνουμε. Εντάξει... όλοι θέλουμε να πιστεύουμε σε μια παραμυθένια μέρα που θα μας ανεβάσει στα ουράνια, αλλά αυτό δε σημαίνει πως έχουν οι άλλοι τα ίδια σχέδια με εμάς... Θα ήταν πολύ όμορφο αν γινόταν, αλλά ο καθένας είναι διαφορετικός. Αυτό που θεωρούμε εμείς υπέροχο μπορεί να μην υπάρχει καν στη φαντασία του άλλου και αυτό που θεωρεί ο άλλος υπέροχο ίσως είναι στα πολύ χαμηλά στρώματα της φαντασίας μας. Απ΄την άλλη ίσως οι συνθήκες είναι τέτοιες που να μη δίνουν περιθώρια για την επίτευξη ορισμένων υποσχέσεων. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, το μυστικό για να αποφύγουμε την απογοήτευση, είναι να μην προσδοκούμε πολλά, όσα κι αν μας υπόσχονται. Και να θυμόμαστε πως εμείς, είμαστε εμείς και θα αντιδρούσαμε με έναν άλφα τρόπο. Δεν θα πρέπει όμως αυτόν τον άλφα τρόπο που πηγάζει απ' τη δική μας προσωπικότητα να τον αναμένουμε από άλλο άτομο... Ίσως σκεφτεί κάτι παρόμοιο. Δε θα είναι όμως ίδιο με αυτό που σκεφτήκαμε εμείς. Ίσως είναι καλύτερο ίσως χειρότερο. Δεν έχει σημασία. Αρκεί να είναι κάτι που να μας αξίζει...