ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Άλλη μια όμορφη μέρα βαρετού διαβάσματος είχε αρχίσει... Διάβαζε τις σειρές αλλά δεν καταλάβαινε τίποτα. Το μυαλό της έκανε βόλτες στην παραλία και ήταν για καφέ με κάποια ευχάριστη παρέα. Πόσο το βαριόταν αυτό το μάθημα! Ήταν η τέταρτη φορά που θα το έδινε και ήξερε πως δεν είχε καμιά ελπίδα να το περάσει. Διάβαζε αδιάφορα, μέχρι που το μάτι της έπεσε σε έναν ορισμό και το μυαλό της άρχισε να παίρνει στροφές. Συνέχισε την ανάγνωση με ενδιαφέρον αυτή τη φορά, και διαπίστωσε πως εκεί μπροστά της ξεδιπλώνονταν όλες οι σκέψεις της περί "μασκών". και μάλιστα, επιστημονικά διατυπωμένες. Ορίστε το ακριβές αντίγραφο λοιπόν...

<< [...] Η παρουσίαση του εαυτού μας στους άλλους με τρόπους που θα τους κάνουν να μας κρίνουν ευνοϊκά είναι προς το συμφέρον μας, και αποτελεί μια διαδικασία την οποία ονόμασε διαχείριση της εντύπωσης. Στη διαδικασία αυτή χρησιμοποιούμε τόσο την απόκρυψη όσο και τη στρατηγική αποκάλυψη. [...] Ο Γκόφμαν θεωρούσε ότι οι θεατρικές παραστάσεις αποτελούν αναλυτικό εργαλείο και χρήσιμη μεταφορά για την περιγραφή και κατανόηση της κοινωνικοποίησης και της διαμόρφωσης του εαυτού. Η μέθοδος αυτή ονομάζεται δραματουργική προσέγγιση. Παρουσίασε την κοινωνική ζωή σαν μια θεατρική σκηνή, πάνω στην οποία διαντιδρούν οι άνθρωποι. Όλοι μας είμαστε ταυτόχρονα ηθοποιοί και θεατές. ενώ οι ρόλοι είναι αυτοί που υποδυόμαστε στην καθημερινή μας ζωή. Σύμφωνα με τον Γκόφμαν, ο εαυτός είναι προϊόν της διαρκούς επιτέλεσης ρόλων που χαρακτηρίζει την καθημερινή διαντίδραση μας με τους άλλους και του πώς αυτές οι επιτελέσεις ερμηνεύονται από αυτούς. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, ο εαυτός δεν είναι μια ιδιότητα την οποία μεταφέρουν οι άνθρωποι απαράλλακτη από τη μια κατάσταση στην άλλη, αλλά ένα "δραματουργικό αποτέλεσμα" που αναδύεται από τις κοινωνικές καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι επιχειρούν να διαχειριστούν τις εντυπώσεις που έχουν οι άλλοι γι΄αυτούς. [...] Καθώς οι άνθρωποι μετακινούνται από κατάσταση σε κατάσταση, αλλάζουν ριζικά τον τρόπο έκφρασής τους. Προσπαθούν να ορίσουν την κατάσταση, προσπαθώντας να υποδείξουν στους άλλους να ενεργήσουν με τους τρόπους που επιθυμούν οι ίδιοι.>>

Οι μάσκες μας λοιπόν έχουν και όνομα... Δραματουργική προσέγγιση. Όμορφο ακούγεται. θεατρικό όπως και είναι. Γιατί όμως; γιατί να μην παρουσίαζαν όλοι αυτό που πραγματικά είναι και όχι κάτι ψεύτικο; Δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις. αρκετές φορές είχε προσποιηθεί. Κυρίως όταν δεν ήθελε να δώσει εξηγήσεις. Όμως ποτέ δεν έδειξε κάτι άλλο απ΄αυτό που πραγματικά ήταν και ποτέ δεν υποδείκνυε στους άλλους πως να συμπεριφερθούν. Είχε κάποιες προσδοκίες συμπεριφοράς αλλά δεχόταν τη διαφορετικότητα των άλλων. Όμως για να υπάρχει ολόκληρη θεωρία περί δραματουργικής προσέγγισης, αυτό σήμαινε πως η πλειοψηφία δρα με αυτό τον τρόπο. Πως να πάει μπροστά ο κόσμος όταν όλοι ψεύδονται κάθε λεπτό;

Ήταν το μόνο πράγμα που θυμόταν αυτολεξεί κατά τη διάρκεια της εξέτασης... και το μόνο που έπεσε σε σωστό - λάθος ήταν, αν ο Γκόφμαν δανείστηκε τον ορισμό του για την κοινωνικοποίηση απ΄την τέχνη του κινηματογράφου. Πόσο λυπηρό...