ΣΤΙΓΜΕΣ

Στιγμές...

αναδρομή...

νοσταλγία....

Χθες, έτυχε να ανοίγω διάφορα αρχεία του υπολογιστή μου

και βρέθηκα μπροστά σε ευχάριστες εκπλήξεις.

Συνομιλίες που δε θυμόμουν καν ότι υπήρχαν κάπου,

μουσική,

ηχογραφήσεις,

φωτογραφίες...

και όπως διάβαζα-κοίταγα-άκουγα

όσα ήταν αποθηκευμένα,

γύριζα πίσω στο χρόνο

και θυμόμουν περιστατικά.

αντιδράσεις.

το λόγο για τον οποίο είχα αποθηκεύσει το αρχείο.

Γενικά το μυαλό μου έκανε αναδρομή στο παρελθόν και θυμόταν στιγμές. Ευχάριστες στιγμές.

Γι αυτό άλλωστε ήταν αποθηκευμένες.

Και είχα χαθεί στο παρελθόν.

Το χαμόγελο δεν έλεγε να ξεκολλήσει απ το πρόσωπό μου και πολλές φορές γινόταν τρανταχτό γέλιο.

Νοσταλγία... ναι αυτό ένοιωθα. νοσταλγία.

Στιγμές που πέρασαν και δε θα τις ζήσουμε ποτέ ξανά.

Ποτέ την ίδια χρονική περίοδο,

ποτέ με τον ίδιο τρόπο.

Θα ζήσουμε άλλες στιγμές.

ωραίες και άσχημες.

Όμως στο τέλος μόνο τις καλές θα θυμόμαστε.

Γιατί αυτές είναι που αξίζουν.

Όπως αποβάλουμε απ τη μνήμη μας

τα κακά στοιχεία των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε

και δίνουμε βάση σε αυτά που μας χαροποιούν,

έτσι συμβαίνει και με τις στιγμές.

Έχεις δίκιο.

Οι στιγμές είναι σαν τους ανθρώπους με μια διαφορά:

αυξάνονται αλλά δεν πεθαίνουν.

και συμπληρώνω.

Οι στιγμές κρατάνε ζωντανούς τους ανθρώπους

που έχουν φύγει για πάντα.

Ζουν για πάντα μέσα μας.

Με την ανάμνηση των στιγμών μας μαζί τους.

Φτάνει να δίνουμε σημασία σε κάθε ευχάριστη στιγμή

και να μη την αφήνουμε να περνάει αψήφιστα.

Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Υ.Γ. Ευχαριστώ για τις στιγμές που μου δίνετε...