ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

Τελικά στο διάβασμα όλο και κάποιο ενδιαφέρον κομμάτι βρίσκεις. Διαβάστε λοιπόν αυτό (Ελευθέριος Κάρκαλος, Το παιδί και το παιχνίδι, Αθήνα 2000, Σελ. 25):


[...] Κύριες μορφές του συμβολικού παιχνιδιού (το παιχνίδι στο οποίο ένα αντικείμενο, παριστάνει ένα άλλο. Για παράδειγμα, το παιδί κάνει πως ανακατεύει τον «καφέ του» με ένα κλαδάκι), είναι το φανταστικό παιχνίδι των μικρών παιδιών, ο φανταστικός φίλος, η δραματοποίηση, το όνειρο της ημέρας κλπ. 
[...]
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ
Το παιδί και ο μεγάλος πολύ συχνά βρίσκεται έξω από την πραγματικότητα και προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα του με μέσα που δεν έχει στη διάθεση του, με το όνειρο. Φαντάζεται ότι είναι πολύ δυνατός και όλοι τον θαυμάζουν για τη σωματική του δύναμη, όταν συμβαίνει να είναι ένα αδύναμο αγόρι.
Συμπληρώνει με τη φαντασία του ό,τι του αρνείται η πραγματικότητα. Το όνειρο της μέρας είναι αναπλήρωση, είναι ένα μέσο για να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Γι αυτό θα πρέπει να προσπαθήσουμε μέσα απ' το όνειρο της μέρας να ανακαλύψουμε τις δυσκολίες που συναντά για να βοηθήσουμε να τις παρακάμψει.
Το όνειρο ακόμη ετοιμάζει το παιδί για ανώτερες επιτεύξεις και το οδηγεί πολλές φορές στην ικανοποίηση μιας φιλοδοξίας. Ό,τι κι αν πέτυχε ο άνθρωπος το προετοίμασε με το όνειρό του πρώτα. Το ονειρεύτηκε, άντλησε από το όνειρο δύναμη και βάλθηκε να το επιτύχει. Η επιτυχία πολλές φορές εξαρτάται από μια διαδοχή ονείρου και πραγματικότητας.
Χρειάζεται όμως προσοχή όταν το παιδί καταφεύγει με την παραμικρή δυσκολία στο όνειρο για να αποφύγει την πραγματικότητα.
Στην παιδική ηλικία το βύθισμα στο όνειρο συντελεί στην ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας.