Ναι ό,τι και να πείτε έχετε δίκιο, το παραμέλησα λίγο το blog αλλά πεθαίνωωωωωω! Δεν έχω χρόνο ούτε να φάω που λέει ο λόγος και αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί για τις επόμενες 3 εβδομάδες. Πρακτική βλέπεις... τα κοκαλάκια μου στο νηπιαγωγείο θα αφήσω. Τεσπά. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει λένε, οπότε ας μπω στο θέμα.
Το σημερινό θέμα προέκυψε από τον τίτλο μιας φωτογραφίας σε ένα site που κοιτάω τον τελευταίο καιρό (2 μήνες δηλαδή) στο οποίο διάφοροι ανεβάζουν το ντύσιμό τους. Ο τίτλος στο τέλος της ανάρτησης.
Έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να αναρωτιούνται "ποιος είμαι". Να ψάχνουν δηλαδή ποια είναι τα πιστεύω τους, γιατί ήρθαν στον κόσμο, ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης τους. Δεν ξέρω κανέναν που να βρήκε απάντηση. Μόνο κάποιους που έφαγαν φλασιά και κατέστρεψαν την πορεία που είχαν κάνει στη ζωή, προκειμένου να βρουν ένα λόγο ύπαρξης μέσα από πράγματα που δεν έκαναν ως τότε. Εγώ πιστεύω ότι δεν έχουμε λόγο ύπαρξης. Εννοώ, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που καθένας από εμάς γεννήθηκε πέρα απ' την βιολογική ανάγκη δημιουργίας οικογένειας και διαιώνισης του είδους, Δε βγαίνουμε με οδηγίες χρήσης ούτε έχουμε τυποποιημένες δυνατότητες.
Από βρέφη εξερευνούμε το περιβάλλον γύρω μας. Αργότερα, ακούμε διάφορους να μας μεταδίδουν γνώσεις γι αυτό. Όταν αρχίσουμε να έχουμε κριτική σκέψη, επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε, συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτές και αποφασίζουμε ποιες κρατάμε. Φτάνουμε λοιπόν σε μια ηλικία που διαπιστώνουμε ότι όλη αυτή η γνώση έχει κενά. Δεν καλύπτει τα πραγματικά μας ενδιαφέροντα. Το φαινόμενο γίνεται χειρότερο όταν πια ενηλικιωνόμαστε και διαπιστώνουμε ότι τελικά αυτή η γνώση μας είναι άχρηστη. Τελειώνοντας το σχολείο και αρχίζοντας να συμπεριφερόμαστε σαν ανεξάρτητα άτομα, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ένα σωρό θεωρητικές γνώσεις τις οποίες είναι πιθανό να μη χρησιμοποιήσουμε ποτέ, και δεν ξέρουμε πράγματα για τη ζωή. Γι' αυτό λοιπόν αρχίζουμε μια διαδικασία "τυφλής" αναζήτησης. "Τυφλή" γιατί στην ουσία δεν ξέρουμε τι ψάχνουμε. Πολλοί χάνονται στο δρόμο και φτάνουν σε ένα σημείο να πουν πως τελικά δεν είναι αυτή η ζωή που ήθελαν να κάνουν. Κάποιοι άλλοι όμως, βάζουν τα πράγματα κάτω και κάνουν διερεύνηση για το τι τους ενδιαφέρει να μάθουν. Τι τους ενδιαφέρει να ζήσουν. Τι τους ενδιαφέρει να κάνουν στη ζωή τους. Και από κάπου αρχιζουν να μαζεύουν γνώσεις και εμπειρίες. Και σιγά σιγά δομούν την προσωπικότητα τους. Θεωρώ όμως, ότι για να μην αποτύχει μια τέτοια διαδικασία πρέπει να είσαι μόνος. Μόνος απ την άποψη ότι αν ακολουθήσουμε τις προτιμήσεις άλλων, είναι πολύ πιθανό να μαζέψουμε γνώσεις και εμπειρίες για πράγματα που τελικά δε μας ενδιαφέρουν και δεν αντικατοπτρίζουν το δικό μας εαυτό.
Το θέμα λοιπόν είναι ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την προσωπικότητα μας. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο να λύσουμε σχετικά με την ύπαρξη μας. "It's all about creating yourself not finding yourself"
ΥΓ: Βιαστική ανάρτηση αλλά ήθελα οπωσδήποτε κάτι να γράψω όσο λίγο χρόνο κι αν είχα στη διάθεση μου.
Το σημερινό θέμα προέκυψε από τον τίτλο μιας φωτογραφίας σε ένα site που κοιτάω τον τελευταίο καιρό (2 μήνες δηλαδή) στο οποίο διάφοροι ανεβάζουν το ντύσιμό τους. Ο τίτλος στο τέλος της ανάρτησης.
Έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να αναρωτιούνται "ποιος είμαι". Να ψάχνουν δηλαδή ποια είναι τα πιστεύω τους, γιατί ήρθαν στον κόσμο, ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης τους. Δεν ξέρω κανέναν που να βρήκε απάντηση. Μόνο κάποιους που έφαγαν φλασιά και κατέστρεψαν την πορεία που είχαν κάνει στη ζωή, προκειμένου να βρουν ένα λόγο ύπαρξης μέσα από πράγματα που δεν έκαναν ως τότε. Εγώ πιστεύω ότι δεν έχουμε λόγο ύπαρξης. Εννοώ, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που καθένας από εμάς γεννήθηκε πέρα απ' την βιολογική ανάγκη δημιουργίας οικογένειας και διαιώνισης του είδους, Δε βγαίνουμε με οδηγίες χρήσης ούτε έχουμε τυποποιημένες δυνατότητες.
Από βρέφη εξερευνούμε το περιβάλλον γύρω μας. Αργότερα, ακούμε διάφορους να μας μεταδίδουν γνώσεις γι αυτό. Όταν αρχίσουμε να έχουμε κριτική σκέψη, επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε, συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτές και αποφασίζουμε ποιες κρατάμε. Φτάνουμε λοιπόν σε μια ηλικία που διαπιστώνουμε ότι όλη αυτή η γνώση έχει κενά. Δεν καλύπτει τα πραγματικά μας ενδιαφέροντα. Το φαινόμενο γίνεται χειρότερο όταν πια ενηλικιωνόμαστε και διαπιστώνουμε ότι τελικά αυτή η γνώση μας είναι άχρηστη. Τελειώνοντας το σχολείο και αρχίζοντας να συμπεριφερόμαστε σαν ανεξάρτητα άτομα, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ένα σωρό θεωρητικές γνώσεις τις οποίες είναι πιθανό να μη χρησιμοποιήσουμε ποτέ, και δεν ξέρουμε πράγματα για τη ζωή. Γι' αυτό λοιπόν αρχίζουμε μια διαδικασία "τυφλής" αναζήτησης. "Τυφλή" γιατί στην ουσία δεν ξέρουμε τι ψάχνουμε. Πολλοί χάνονται στο δρόμο και φτάνουν σε ένα σημείο να πουν πως τελικά δεν είναι αυτή η ζωή που ήθελαν να κάνουν. Κάποιοι άλλοι όμως, βάζουν τα πράγματα κάτω και κάνουν διερεύνηση για το τι τους ενδιαφέρει να μάθουν. Τι τους ενδιαφέρει να ζήσουν. Τι τους ενδιαφέρει να κάνουν στη ζωή τους. Και από κάπου αρχιζουν να μαζεύουν γνώσεις και εμπειρίες. Και σιγά σιγά δομούν την προσωπικότητα τους. Θεωρώ όμως, ότι για να μην αποτύχει μια τέτοια διαδικασία πρέπει να είσαι μόνος. Μόνος απ την άποψη ότι αν ακολουθήσουμε τις προτιμήσεις άλλων, είναι πολύ πιθανό να μαζέψουμε γνώσεις και εμπειρίες για πράγματα που τελικά δε μας ενδιαφέρουν και δεν αντικατοπτρίζουν το δικό μας εαυτό.
Το θέμα λοιπόν είναι ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την προσωπικότητα μας. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο να λύσουμε σχετικά με την ύπαρξη μας. "It's all about creating yourself not finding yourself"
ΥΓ: Βιαστική ανάρτηση αλλά ήθελα οπωσδήποτε κάτι να γράψω όσο λίγο χρόνο κι αν είχα στη διάθεση μου.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου