ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ

Βρέχει σήμερα και οι συνειρμοί που κάνει το μυαλό μου είναι πάρα πολλοί.

Ο Θεός ξέρει πότε πρέπει να δακρύσει. Όλα στη γη δείχνουν να περιμένουν τα δάκρυα του για να ξεδιψάσουν. Βρέχει λοιπόν και τότε γίνεται μια μουσική γιορτή με λεπτές ψιχάλες που τις διαδέχονται χοντρές και μετά η βροχή. Άλλες φορές τόσο δυνατή που νομίζεις ότι πληγώνει ο,τι χτυπάει κι άλλες ήρεμη σαν ψίθυρος. Τη συνοδεύουν ο άνεμος, οι αστραπές και οι βροντές και όλα αυτά μαζί εναλλάσσονται έτσι που δημιουργούν μια τέλεια και μοναδική μελωδία που θα ζήλευε και ο καλύτερος σύνθετης. Άλλωστε, πολλοί από μας έχει τύχει να βουλιάζουμε στην πολυθρόνα μπροστά απ το τζάκι ένα κρύο απόγευμα του χειμώνα και να ακούμε το τραγούδι της βροχής να μας χαϊδεύει τα αυτιά.

Η βροχή με έναν τόσο γλυκό τρόπο, παρασέρνει ο,τι περιττό βρίσκει μπροστά της και με τους χείμαρρους της το απομακρύνει. Όταν σταματάει νοιώθεις τα πάντα γύρω πιο καθαρά και το χώμα αναδύει μια όμορφη μυρωδιά ευχαρίστησης.

Σαν τη βροχή λοιπόν είναι και τα δικά μας δάκρυα. έρχονται όταν τα χρειαζόμαστε και πλένουν τη ψυχή μας. Την καθαρίζουν από ο,τι μας βασανίζει και δε μας αφήνει να χαρούμε. Μας βοηθά να φύγει ένα βάρος από πάνω μας. Να ξεσπάσουμε. Να βγάλουμε το θυμό, την υπερένταση, το άγχος, τη χαρά μας. Όταν σταματήσουν τότε η ψυχή και το μυαλό μας μοιάζουν πιο καθαρά και τα μάτια μας είναι όμορφα πρησμένα. Τότε είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε πράγματα, να σκεφτούμε ορθά και να πάρουμε σωστές αποφάσεις.

Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να κλαίει. Άλλοι με δάκρυα, άλλοι με λυγμούς, άλλοι σιωπηλά. Η τελική έκβαση όμως είναι πάντα η ίδια. Τη βροχή ακολουθεί ο ήλιος. Δεν έχει σημασία αν θα την ακολουθήσει την ίδια μέρα ή την επόμενη ή μετά από μια βδομάδα. Σημασία έχει πως όταν βγει, τότε οι αχτίδες του θα αγκαλιάσουν τα δέντρα και τα λουλούδια και θα ζεστάνουν τις καρδιές μας.