Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Η ζωή μπορεί να παρομοιαστεί με ένα αμάξι και τις διεργασίες που γίνονται για να το οδηγήσεις.

Όταν ζεις τη ζωή σου τότε τρέχεις με χίλια σε αυτοκινητόδρομο που δεν έχει τέλος.

Μερικές φορές τρακάρεις. Λογική συνέπεια της ταχύτητας.

Είναι γνωστό όμως πως σε ένα τρακάρισμα ή ζεις ή πεθαίνεις.

Στη ζωή τρακάρεις πάνω σε ανθρώπους. Άλλοι θα σ αφήσουν τραύματα πληγώνοντάς σε, ενώ με άλλους θα τρακάρεις μεν, αλλά θα συνεχίσετε και οι δυο να αναπτύσετε ταχύτητα μέχρι να ξανα φτάσετε τα χίλια. Ίσως χαράσοντας κοινή πορεία στο οδόστρωμα.

Άνθρωποι που δε ζουν τη ζωή τους μένουν σε μικρή ταχύτητα.

Γι' αυτούς είναι πάρα πολύ εύκολο να πατήσουν φρένο και να σταματήσουν να ζουν. απέχει λίγες κινήσεις. Έτσι λοιπόν καθίσταται δύσκολο και να τρακάρουν.

Οπότε μένουν σε μια ζωή μουντή, να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους να τρέχει κι αυτοί να μένουν παρατηρητές χιλιόμετρα μακριά κοιτώντας το σύννεφο σκόνης που σηκώνουν στο πέρασμά τους.

Όπως είναι εύκολο να είσαι εσύ υπαίτιος για ένα ατύχημα, εξίσου εύκολο είναι να ευθύνεται κάποιος άλλος. Αυτός ο άλλος μπορεί να είναι ο άνθρωπος που θα σου δώσει το ερέθισμα να αρχίσεις να τρέχεις, και να σου συμπαρασταθεί στην πρώτη αλλαγή ταχύτητας από τρίτη σε τέταρτη. Να σου συμπαρασταθεί στο να γυρίσεις σελίδα στο βιβλίο της ζωής και να αρχίσεις να τη βλέπεις από διαφορετική οπτική γωνία. Όμορφη και απαστράπτουσα όπως της αξίζει να είναι.

Υπάρχει ένα σημείο στα πετάλια του αυτοκινήτου πατώντας συμπλέκτη και γκάζι όπου το αυτοκίνητο ακινητοποιείται χωρίς να πατάς φρένο... αρκεί να το βρεις.

Στη ζωή μπορούμε να παρομοιάσουμε τον συμπλέκτη με την ηθική μας και το γκάζι με τους πειρασμους. Τα θέλω μας.

Ο σωστός συνδυασμός αυτών των δύο φέρνει και την ισσοροπία στη ζωή μας.

Είναι δύσκολο για όλους εμάς να αντισταθούμε στα "θέλω" μας.

Θέλω, που αν δεν υπήρχε η ηθική σε συνεργασία με τη λογική, ίσως κατέληγαν μοιραία είτε για τη ζωή μας είτε για τη σχέση μας με τους άλλους.

Δεν είναι πάντα εύκολο να ημερεύουμε τις επιθυμίες μας αλλά απ' την άλλη τι αξίζει περισσότερο; Να δοκιμάζουμε τα όριά μας με κίνδυνο να χάσουμε τον εαυτό μας, την εμπιστοσύνη, τη φιλία, την αγάπη των γύρω μας ή να ζούμε θέλοντας λιγότερα και δίνοντας περισσότερα;

Αν οι επιλογές μας είναι σωστές, κανείς δε θα μας εκμεταλευτεί.

Τότε κι εμείς θα παίρνουμε περισσότερα απ' τους άλλους και για ακόμα μια φορά θα βρίσκουμε την ισσοροπία μας.

Στην τελική, αν οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα μας δεν είναι αυτο που περιμέναμε, θα βρεθούν άτομα να μας τρακάρουν ή να τρακάρουμε.

Στην επόμενη γωνία... στο επόμενο τετράγωνο... στο επόμενο χωριό. Αρκεί να έχουμε τα μάτια της καρδιάς μας ανοιχτά.

Μ' αυτά θα βρούμε το σωστό δρόμο.

Ακολουθώντας τον δρόμο της καρδιάς...