ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ Ή ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ;

Και να 'μαι Μάρτη μήνα άρρωστη με πυρετό... Έξω έχει έναν τεράστιο ήλιο και κάνει ζέστη, τα φυτά στο μπαλκόνι μου έχουν ανθίσει κι εγώ είμαι μέσα και κάνω παρέα με τα χαρτομάντιλα και κάμποσα φάρμακα. Πρέπει να το πάρω απόφαση πως αφού διάλεξα να ακολουθήσω τον εκπαιδευτικό κλάδο, θα κολλάω όλες τις ιώσεις που κυκλοφορούν κάθε χρόνο. Μήπως όμως δε φταίνε τα παιδιά για τη δική μου κατάσταση; Εννοώ, την τελευταία περίοδο, έχω βγάλει τον εαυτό μου knockout με τις ατέλειωτες ώρες εργασίας, απομαγνητοφωνήσεων, παρατηρήσεων που έχουν ως αποτέλεσμα τόσο την έλλειψη ύπνου άρα ξεκούρασης, όσο και την κακή διατροφή. Μήπως δηλαδή, τα κρυολογήματα έρχονται για να μας υπενθυμίσουν πως δεν είμαστε υπερήρωες και προτεραιότητα στη ζωή μας έχει να αγαπάμε τον εαυτό μας και να του δίνουμε όσα χρειάζεται για να λειτουργεί καλά ο οργανισμός μας; Όταν είμαστε άρρωστοι, αναγκαζόμαστε να κοιμόμαστε, αναγκαζόμαστε να τρεφόμαστε σωστά, αναγκαζόμαστε να μην ασχολούμαστε με δουλειές, εργασίες κλπ, επομένως ξεκουραζόμαστε. Άλλωστε το έχω παρατηρήσει πως μετά από κάθε κρύωμα, επανέρχομαι στην καθημερινότητα με περισσότερες αντοχές. Επομένως, ας αφήσουμε τις υπερβολές και ας δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο να ξεκουραστεί, να διασκεδάσει, να ερωτευτεί...