BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

ΒΑΘΕΙΑ ΠΛΗΓΗ

Είναι κάποιες φορές που πληγώνουμε τους γύρω μας είτε εσκεμμένα είτε χωρίς να το καταλάβουμε καν. Προσωπικά πιστεύω πως τα βαριά λόγια που λέμε σε έναν τσακωμό ή όταν είμαστε κουρασμένοι αντικατοπτρίζουν αυτό που πραγματικά πιστεύουμε.


Νοιώθω σαν να με χτύπησε κάτι δυνατά στο στήθος
Δε μπορώ να μιλήσω... πνίγομαι.
Τα μάτια μου τρέχουν
και οι λυγμοί μου κλείνουν το στόμα.
Όχι. Δεν πρέπει να με δει όχι.
Δεν έγινε τίποτα. Δεν άκουσα τίποτα.
Συνεχίζω να δείχνω το ίδιο μες την καλή χαρά
και δε σταματάω να τον χαϊδεύω
παρ όλο που το μόνο που θέλω,
είναι όλως τυχαίως να βρεθεί με δύναμη το χέρι μου στο όμορφο πρόσωπό του.
Καταλαβαίνω πως τα μάτια μου είναι έτοιμα να τρέξουν
και φροντίζω να κουλουριαστώ με τέτοιον τρόπο δίπλα του
ώστε να μη βλέπει το πρόσωπό μου.
Απελευθερώνω τους χειμάρρους των δακρύων μου σιωπηλά.
Τόσο σιωπηλά για τα δικά του αυτιά,
όσο σιωπηλά με πλήγωσε.
Μέσα μου είχε έρθει η καταιγίδα.
ένοιωθα τα σύννεφα, τα μπουμπουνητά, τις αστραπές...
Έκλαιγα δίπλα του χωρίς να σταματήσω να τον χαϊδεύω
ενώ αυτός κοιμόταν.
Κάποια στιγμή σηκώθηκα και ξύπνησε.
Με ρώτησε που πάω και του απάντησα πως πάω μέσα.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, έγειρε το κεφάλι του στον λεκέ των δακρύων μου
πάνω στο μαξιλάρι.
Ξανακοιμήθηκε χωρίς να καταλάβει τίποτα...
Δεν θα το κάνω θέμα. όχι τώρα.
Αύριο φεύγω.
φεύγω...