ΜΑΡΤΗΣ.

Αυτός ο μήνας κάνει τη ζωή μου άνω κάτω κάθε φορά τα τελευταία χρόνια. Απ τη μια σημαίνει την αλλαγή εποχής. Ο καιρός ζεσταίνει, η φύση ανθίζει, η ώρα αλλάζει, περισσότεροι άνθρωποι κυκλοφορούν στους δρόμους κλπ. Εγώ όμως ζω το δράμα μου. Μάλλον είναι νωρίς για τέτοιες σκέψεις κ αισθήματα αλλά δεν ξέρω… συμβαίνει

Κάθε Μάρτη λοιπόν, αρχίζω να σκέφτομαι διάφορα για τη ζωή μου. Κάθε 13 Μάρτη έχω γενέθλια και γι αυτό. Φέρνω στο μυαλό μου όσα έκανα τον χρόνο που πέρασε και πάντα διαπιστώνω πως λείπουν πράγματα που επιθυμούσα. Από απλά πράγματα όπως μια παράσταση που για κάποιο λόγο έχασα μέχρι πιο σύνθετα. Πάντα κάτι λείπει. Και τότε είναι που τρέχω να προλάβω να κάνω όσα θυμάμαι πως δεν έκανα μέσα σε ένα ολόκληρο χρόνο. Πράγμα αδύνατο. Γενικά σκέφτομαι τι έχει αλλάξει στη ζωή μου τον τελευταίο χρόνο, ποιοι άνθρωποι έφυγαν, ποιοι ήρθαν, με ποιους απομακρύνθηκα, με ποιους ήρθα πιο κοντά και πάει λέγοντας. . Από τότε που άρχισε αυτό, τρία χρόνια περίπου, ποτέ δεν έχει τύχει να κάνω αναδρομή στο παρελθόν και να πω πως «όλα καλά». Γενικά αυτό κρατάει όλο το Μάρτη. Συνήθως μέχρι τις 13 που είναι τα γενέθλια μου σκέφτομαι το παρελθόν και μετά τις 13 κάνω σχέδια και βάζω στόχους για την επόμενη χρονιά. Τον Απρίλη είναι όλα εντάξει. Σα να μη συνέβη τίποτα. Πάντως για το 2009/10 που πέρασε, μπορώ να πω πως είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Ίσως πιο ικανοποιημένη από κάθε άλλη χρονιά. Ίσως πάλι όχι. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά είναι η αλήθεια, γιατί η κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Το πιο σημαντικό είναι να θυμόμαστε τις καλές στιγμές και τα γεγονότα που μας έκαναν χαρούμενους. Οι κακές στιγμές αφορούν συνήθως λάθη. Είτε δικά μας είτε άλλων. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε απ αυτά και να βελτιωνόμαστε έτσι ώστε την επόμενη χρονιά πέρα από καλές κ κακές στιγμές, να δούμε και βελτιώσεις. Ευτυχισμένα 19…