CHOCOLAT

Μερικοί απόφοιτοι, με καλές δουλειές πλέον, συζητούσαν για τις ζωές τους σε μια «γιορτή σχολικής επανένωσης». Αποφάσισαν να επισκεφτούν τον παλιό καθηγητή τους, συνταξιούχο πλέον, που πάντοτε ήταν πηγή έμπνευσης για αυτούς.

Κατά της επίσκεψη, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τα παράπονα τους για τη δουλειά, τη ζωή τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους. Ο καθηγητής τους έφτιαξε ζεστή σοκολάτα σε μια μεγάλη καράφα, φέρνοντας ταυτόχρονα και πολλές κούπες διαφόρων ειδών και υλικών, ακριβές και φθηνές, όμορφες και άσχημες. Έπειτα τους κάλεσε να σερβιριστούν μόνοι τους.

Όταν όλοι πήραν από μια κούπα, ο καθηγητής είπε: Προσέξτε ότι προτιμήσατε όλοι τις όμορφες και ακριβές κούπες, αφήνοντας πίσω τις φτηνές και άσχημες, Ενώ είναι φυσικό για εσάς να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτό ακριβώς είναι η αιτία των προβλημάτων σας. Η κούπα δεν προσθέτει τίποτα στην ποιότητα της σοκολάτας. Συνήθως είναι πιο ακριβή και σε κάποιες περιπτώσεις κρύβει αυτό που πίνετε. Αυτό που πραγματικά θέλατε ήταν ζεστή σοκολάτα. Δεν θέλατε την κούπα αλλά συνειδητά διαλέξατε την πιο καλή κούπα. Και πολύ σύντομα αρχίσατε να κοιτάτε τις κούπες των άλλων.

Τώρα σκεφτείτε αυτό… Η ζωή είναι η ζεστή σοκολάτα. Η δουλειά, το χρήμα και οι θέσεις εργασίας σας είναι η κούπα. Είναι απλώς εργαλεία για να κρατήσετε τη ζωή. Η κούπα που έχετε, δεν χαρακτηρίζει, ούτε αλλάζει την ποιότητα της ζωής σας. Μερικές φορές με το να επικεντρώνεστε στην κούπα, δεν απολαμβάνετε τη ζεστή σοκολάτα που σας έχει δώσει ο Θεός. Πάντοτε να θυμόσαστε αυτό: Ο Θεός φτιάχνει τη ζεστή σοκολάτα. Δεν διαλέγει την κούπα. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που έχουν τα καλύτερα πράγματα. Είναι εκείνοι που φτιάχνουν το καλύτερο με αυτά που έχουν.

Ζήστε απλά…

Αγαπάτε γενναιόδωρα…

Ενδιαφερθείτε βαθιά…

Μιλάτε ευγενικά…

Και θυμηθείτε! Οι πλουσιότεροι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που έχουν τα περισσότερα αλλά εκείνοι που χρειάζονται τα λιγότερα.

ΜΑΡΤΗΣ.

Αυτός ο μήνας κάνει τη ζωή μου άνω κάτω κάθε φορά τα τελευταία χρόνια. Απ τη μια σημαίνει την αλλαγή εποχής. Ο καιρός ζεσταίνει, η φύση ανθίζει, η ώρα αλλάζει, περισσότεροι άνθρωποι κυκλοφορούν στους δρόμους κλπ. Εγώ όμως ζω το δράμα μου. Μάλλον είναι νωρίς για τέτοιες σκέψεις κ αισθήματα αλλά δεν ξέρω… συμβαίνει

Κάθε Μάρτη λοιπόν, αρχίζω να σκέφτομαι διάφορα για τη ζωή μου. Κάθε 13 Μάρτη έχω γενέθλια και γι αυτό. Φέρνω στο μυαλό μου όσα έκανα τον χρόνο που πέρασε και πάντα διαπιστώνω πως λείπουν πράγματα που επιθυμούσα. Από απλά πράγματα όπως μια παράσταση που για κάποιο λόγο έχασα μέχρι πιο σύνθετα. Πάντα κάτι λείπει. Και τότε είναι που τρέχω να προλάβω να κάνω όσα θυμάμαι πως δεν έκανα μέσα σε ένα ολόκληρο χρόνο. Πράγμα αδύνατο. Γενικά σκέφτομαι τι έχει αλλάξει στη ζωή μου τον τελευταίο χρόνο, ποιοι άνθρωποι έφυγαν, ποιοι ήρθαν, με ποιους απομακρύνθηκα, με ποιους ήρθα πιο κοντά και πάει λέγοντας. . Από τότε που άρχισε αυτό, τρία χρόνια περίπου, ποτέ δεν έχει τύχει να κάνω αναδρομή στο παρελθόν και να πω πως «όλα καλά». Γενικά αυτό κρατάει όλο το Μάρτη. Συνήθως μέχρι τις 13 που είναι τα γενέθλια μου σκέφτομαι το παρελθόν και μετά τις 13 κάνω σχέδια και βάζω στόχους για την επόμενη χρονιά. Τον Απρίλη είναι όλα εντάξει. Σα να μη συνέβη τίποτα. Πάντως για το 2009/10 που πέρασε, μπορώ να πω πως είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Ίσως πιο ικανοποιημένη από κάθε άλλη χρονιά. Ίσως πάλι όχι. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά είναι η αλήθεια, γιατί η κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Το πιο σημαντικό είναι να θυμόμαστε τις καλές στιγμές και τα γεγονότα που μας έκαναν χαρούμενους. Οι κακές στιγμές αφορούν συνήθως λάθη. Είτε δικά μας είτε άλλων. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε απ αυτά και να βελτιωνόμαστε έτσι ώστε την επόμενη χρονιά πέρα από καλές κ κακές στιγμές, να δούμε και βελτιώσεις. Ευτυχισμένα 19…

ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Στην ταινία "άρωμα γυναίκας", υπάρχει μια αξέχαστη σκηνή στην οποία ο χαρακτήρας του Αλ Πατσίνο προσκαλεί μια κοπέλα να χορέψουν, κι εκείνη του απαντά "Δεν μπορώ γιατί ο αρραβωνιαστικός μου θα έρθει σε λίγα λεπτά...". "Άλλοι ζουν μια ολόκληρη ζωή σε ένα λεπτό" απαντά εκείνος και τη σηκώνει να χορέψουν ένα τανγκό.

Αυτή η μικρή σκηνή είναι η πιο ωραία στιγμή της ταινίας. Κάποια άτομα ζουν τη ζωή τους τρέχοντας πίσω από το χρόνο. Για άλλους ο χρόνος αργεί να περάσει. Βλέπουν το μέλλον αγχωμένοι και ξεχνούν να ζήσουν το σήμερα, που είναι ο μοναδικός πραγματικός χρόνος. Ο χρόνος για όλο τον κόσμο είναι ίδιος. Όλοι έχουμε 24 ώρες για κάθε μέρα. Η διαφορά βρίσκεται στο τι κάνει ο καθένας τον χρόνο του.

Πρέπει να εκμεταλλευόμαστε κάθε στιγμή, γιατί όπως είπε ο John Lennon "Η ζωή είναι αυτό που περνά, όταν κάνουμε σχέδια για το μέλλον".

Η Θεωρία Του Κύκλου...

Η ζωή είναι σαν τον κύκλο. Τον ζωγραφίζεις και πιστεύεις πως έχεις τελειώσει. Γίνεται όμως κάτι και μερικά σημεία του δεν ζωγραφίζονται καλα. Εσύ όμως προσπαθείς να τα καλύψεις, είτε καλα, είτε επιφανειακά. Επίσης υπάρχει και η εκδοχή να πάθει κάτι το χαρτί και να χαθεί ένα μεγάλο τμήμα του κύκλου και τώρα πια είναι δυσκολότερο να καλύψεις το μεγάλο κενό, όποιον τρόπο και να διαλέξεις. Μπορεί το μέρος του χαρτιού που θα χαθεί να μην έχει φταίξει σε τίποτα απλά κάποια φωτιά σε άλλο μέρος του χαρτιού να πάρει μαζί της περισσότερο απ' ότι πρέπει. Αν όμως η ατυχία σε καταδιώκει μανιωδώς υπάρχει και η περίπτωση της απώλειας του χαρτιού. Εκεί είναι σχεδόν αδύνατο να ξανακατασκευαστεί ο κύκλος απ΄την αρχή. Υπάρχουν όμως και οι κύκλοι που θα είναι ανούσιοι. Σκέψου να να φτιάξεις τον καλύτερο κύκλο που υπάρχει στον δρόμο ή σε έναν τοίχο. Θα σβηστεί σίγουρα και θα έχεις ξοδέψει πολύτιμο χρόνο, κόπο και θα έχεις καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για το τίποτα. (Δεν ξέρω γιατί αλλα απ΄αυτούς έχω πολλούς και ήδη το έχω μετανιώσει για όλα αυτά που έχω πετάξει.) Έστω όμως ότι πάνε όλα καλά και ο κύκλος μας είναι τέλειος. Εμείς μετά επιλέγουμε να αρκεστούμε στον καλό μας κύκλο που ήδη έχουμε φτιάξει και απλά περνάμε ξανά και ξανά το στυλό μας από πάνω του, χωρίς όμως να καταλαβαίνουμε ότι δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Νομίζουμε πως κάνουμε όλο και καλύτερο τον κύκλο μας. Αλλά ο κύκλος δεν θα αλλάξει επείδη έτσι νομίζουμε. Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι μετά απο κάποια φορά να σκίσουμε το χαρτί και ο καλός μας κύκλος να χρειάζεται μικρή ή μεγάλη επισκευή. Υπάρχει όμως και η δεύτερη λύση. Αφού φτιάξουμε έναν τέλειο κύκλο να προχωρήσουμε στον επόμενο. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να το κάνουν γιατί πιστεύουν πως δεν θα είναι τόσο ωραίος όσο ο πρώτος. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πάει έγινε, δεν παίρνει άλλη επισκευή ή αλλαγή. Όταν όμως καταλαβαίνουν το μεγάλο λάθος που έχουν κάνει είναι πια πολύ αργά...


Υ.Γ: Προσωπικά προτιμώ να φτιάξω έναν και καλό, παρά πολούς και κακούς. Προσπαθώ όμως να κάνω το σωστό. Να κάνω πολλούς, ακόμα και αν είναι κακοί, να μάθω από τα λάθη μου και να δημιουργήσω ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΟ.

ΣΙΩΠΗ

Παλιά φωτογραφία

στην άδεια παραλία

σιωπή

κοιτάζω απ' το μπαλκόνι

το δρόμο που θολώνει

η βροχή

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες

βασιλεύουν οι μάγισσες

βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε

στον αφρό

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα

φυλαχτά και μηνύματα

τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε

ξαφνικά

Η πόλη σαν καράβι

τα φώτα της ανάβει

γιορτή

Θυμάμαι που γελούσες

να μείνω μου ζητούσες

παιδί

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες

βασιλεύουν οι μάγισσες

βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε

στον αφρό

Eνα τραγούδι με το οποίο ανατριχιάζω κάθε φορά. Ξύλινα σπαθιά για πάντα. Ακούστε το και στο Youtube:

http://www.youtube.com/watch?v=-VDypa2TEkI&feature=related

ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ...

Τον τελευταίο χρόνο γίνονται έργα στον ΗΣΑΠ και ορισμένοι σταθμοί είναι κλειστοί και δε λειτουργούν. Περνώντας λοιπόν σήμερα από έναν υπό βελτίωση σταθμό, διαπίστωσα πως έχει τα μαύρα του τα χάλια. Ξεφτισμένοι τοίχοι, σπασμένα κάγκελα, γενικά μια κατάντια. Προσπάθησα στη συνέχεια να εντοπίσω αν η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε άλλους σταθμούς που λειτουργούν ή είναι αποτέλεσμα των έργων. Και ναι, είδα τη φθορά του χρόνου και σε αυτούς. Που θέλω να καταλήξω; Όλοι οι σταθμοί έχουν τις φθορές τους όμως οι άνθρωποι που περιμένουν στις αποβάθρες, γεμίζουν με την παρουσία τους το χώρο και δεν τις κάνουν αντιληπτές. Έτσι και οι άνθρωποι έχουμε φθορές. Τις οποίες όμως καλύπτουν οι γύρω μας. Δηλαδή η οικογένεια, οι φίλοι, οι γνωστοί μας. Όταν αυτοί δεν είναι εκεί, τότε φαίνονται οι αδυναμίες μας. Γιατί τότε είμαστε γυμνοί στα μάτια του κόσμου. Και δυστυχώς ο κόσμος είναι σκληρός και άδικος και βγάζει εύκολα συμπεράσματα τα οποία πολλές φορές είναι λανθασμένα. Εάν είμαστε μόνοι, τότε δεν έχουμε την ασπίδα των φίλων να μας προστατεύει και τα σχόλια των άλλων τα αισθανόμαστε σαν βέλη που μας καρφώνουν. Γι' αυτό άλλωστε είναι σκληρή η μοναξιά. Με τον εαυτό μας μπορεί να τα έχουμε καλά. Με τους άλλους όμως;

ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ...

Έχεις μπροστά στην αυλή σου έναν κήπο γεμάτο τριαντάφυλλα.

Δεν είναι πανέμορφο θέαμα;

εσύ τι πρέπει να κάνεις γι' αυτό λοιπόν;

να το κοιτάς.

Για να μπορείς να το κοιτάς όμως,

πρέπει να κάνεις κι εσύ κάτι.

Να το φροντίζεις.

Να κάνεις τα απαραίτητα.

Αλλιώς θα μαραθεί.

Δε θα υπάρχει.

Εσύ λοιπόν ίσως είσαι απ' τα καλά τριαντάφυλλα

ή μάλλον απ' τους καλούς κήπους με τριαντάφυλλα.

Γιατί φύτρωσες, μεγάλωσες,

αλλά αντί να κάνει ο ιδιοκτήτης σου κάτι για να σε έχει,

κάνεις εσύ για να τον έχεις.

Μακάρι να είχα κι εγώ τέτοιο κήπο με τριαντάφυλλα και ας μη μου άξιζε.

Όταν αρχίσει ο ιδιοκτήτης να σε προσέχει,

τότε θα είσαι σίγουρη πως βρήκες τον ιδανικό.

Δυστυχώς αυτή είναι η μοίρα αυτών που αγαπάνε.

Εγώ λοιπόν, επειδή στην αυλή μου δεν έχω έναν κήπο με τριαντάφυλλα,

έχω μόνο ένα τριαντάφυλλο και αυτό είναι στην αυλή του γείτονα

-ούτε καν στη δικιά μου-

και επειδή δεν θέλω να μαραζώσει ποτέ,

προσπαθώ όταν μπορώ να το ποτίζω

κι ας το έχει ο γείτονας για πάντα.

Επειδή όμως ποτέ δε μ' άρεσαν τα λουλούδια ιδιαίτερα

και όταν είχα δικά μου δεν τα πότιζα αρκετά,

αυτό το τριαντάφυλλο θέλω να υπάρχει και να μη μαραθεί ποτέ

γι' αυτό και πάντα θα το προσέχω.

Στην ανάγκη ας είμαι ο μόνος που το προσέχει

κι ας είναι στην άλλη αυλή.

Φτάνει που το βλέπω.

Τέτοιο τριαντάφυλλο σαν αυτό του γείτονα

δεν πρόκειται να βρω ποτέ.

τελικά ίσως το κείμενο σου δεν ήταν και τόσο χάλι όσο νόμιζες... sorry που δε ζήτησα την άδεια σου για να το δημοσιεύσω...