ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ

«....... Δεν ερωτεύεσαι τον άλλον για αυτό που είναι, αλλά για αυτό που προσφέρει η παρουσία του σε εσένα τον ίδιο. Αν διακοπεί η προσφορά του συναισθηματικά, υλικά, ή αισθητικά, παύει και ο έρωτας…….»

«…… Στον έρωτα δεν αγαπάς πραγματικά κάποιον άλλον, αλλά τον εαυτό σου τον ίδιο. Είναι κατάσταση λήψης, όχι προσφοράς. Τις δικές σου ανάγκες καλύπτεις, όχι τις ανάγκες εκείνου που δήθεν αγαπάς. Για αυτό, άλλωστε, ο έρωτας συνδυάζεται με ζήλια. Ο ερωτευμένος δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τον άλλον. Ενδιαφέρεται για τον εαυτό του.
Για αυτό ζηλεύει. Ο αληθινός εραστής, ο εραστής της ψυχής, δεν ζηλεύει. Δεν μπορεί να ζηλέψει. Τι να ζηλέψει; Είναι παράλογη η ζήλια, αν αγαπάς ουσιαστικά τον άλλον και όχι μόνο τον εαυτό σου.

Έρωτας σημαίνει κτητική στάση απέναντι στον άλλον.»

Απόσμασμα απ' το μυθιστόρημα του Τάκη Μπαλτάκου "το τέλος του εφιάλτη",