ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ...

Ο καθένας σ' αυτή τη ζωή τραβάει το δρόμο του.. Όταν δει πως όσο κι αν επιμένει σε κάτι που θέλει πολύ δεν καταφέρνει να το αποκτήσει, προχωράει παρακάτω και ψάχνει αλλού την τύχη του. Λογική συνέπεια θαρρώ..

Στην περίπτωση μου το να προχωρήσω παρακάτω και να ξεπεράσω τον Αγγελο στέφθηκε με επιτυχία αλλά και με τη δημιουργία πολλών "γιατί":

• Γιατί να μείνω κολλημένη τέσσερα χρόνια με κάποιον που δε μου έδωσε τίποτα, να χάσω τον εαυτό μου και τον λόγο ύπαρξης μου?
• Γιατί να φτιάξω ένα παραμύθι και να θελήσω να μείνω κλεισμένη σ' αυτό φορώντας παρωπίδες και επιλέγοντας να γίνω αντικοινωνική ενώ δεν υπήρχε λόγος?
• Γιατί να διαπιστώσω πως αυτοκαταστρεφόμουν και πως καταπίεζα το εγώ μου τόσο αργά?
• Γιατί να χάσω τα εφηβικά μου χρόνια πιστή σ' αυτόν ενώ δεν τον είχα και δεν υπήρχαν προοπτικές να τον έχω?

Όλοι ήξεραν την κατάστασή μου, όλοι μου έλεγαν πως μου κάνω κακό, όμως χρειάστηκε να μου πει ένας άγνωστος, ο Στράτος, πως έχω χάσει τον εαυτό μου και τα αισθήματά μου. Κάποιος που με ήξερε μερικούς μόνο μήνες και που η επαφή μας γινόταν αποκλειστικά και μόνο μέσω msn! Ήταν υπόθεση μιας νύχτας να ξυπνήσω απ' τον λήθαργο και να καταλάβω πως το κεφάλαιο Αγγελος είχε τελειώσει εδώ και καιρό. Άλλωστε δεν υπήρχαν πιθανότητες να αρχίσει ποτέ... Πέρασαν 6 μήνες κατά τους οποίους μέτραγα λάθη του παρελθόντος και έγλειφα τις πληγές μου και ύστερα από ένα χρόνο ξανάρθε στη ζωή μου ο Δημήτρης.. ένας άνθρωπος που με αγαπούσε και προσπαθούσε να κερδίσει εμένα και την αγάπη μου τρία χρόνια μένοντας πιστός σε μένα όπως εγώ έμενα πιστή στον Άγγελο. Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά έπιανα τον εαυτό μου να τον σκέφτομαι πάρα πολύ συχνά και να μου λείπει. Αποφάσισα λοιπόν να ενδώσω και να τα φτιάξω μαζί του το καλοκαίρι του 2008... Τα αισθήματά μου κάθε μέρα γινόντουσαν όλο και περισσότερα και στο τέλος του χρόνου είχα φτάσει στο σημείο να τον αγαπάω τόσο όσο δε φανταζόμουν ποτέ πως θα αγαπούσα κάποιον εκτός Αγγελου. Κάπου εκεί μίλησα και τελευταία φορά με τον Στράτο στο msn και έμαθα τα δυσάρεστα.. είχε τρακάρει άσχημα και είχε σπάσει αυχένα και πλευρά. δεν έφταιγε αυτός.. στην προσπαθειά του να αποφύγει ένα αμάξι που έφυγε απ' την πορεία του έπεσε πάνω σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Μιλήσαμε πάρα πολύ λίγο γιατί ήταν καταπονημένος και ήθελε να ξεκουραστεί. Πρόλαβα να του πω σχετικά με τα αισθήματά μου για τον Δημήτρη και έδειξε να χάρηκε πάρα πολύ για μένα. Από τότε δεν ξαναμπήκε ποτέ msn.. Επί πέντε μήνες του έστελνα μηνύματα λέγοντάς του πως μου λείπει και πως ελπίζω να είναι καλά αλλά... δεν πήρα ποτέ απάντηση. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως ήταν ο φύλακας άγγελος μου.. δυο χρόνια ήταν δίπλα μου και με συμβούλευε με τα πιο ωραία λογια... με βοήθησε να βρω τον δρόμο που είχα χάσει και όταν με το τελευταίο μήνυμά μου επιβεβαιώθηκε γι' αυτό, έφυγε απ' τη ζωή μου όσο ξαφνικά είχε έρθει...

Στην περίπτωση του Δημήτρη το να φάει κόλλημα μαζί μου και να μείνει πιστός στα αισθήματά του του βγήκε σε καλό. Βέβαια, ποτέ δεν του είχα δείξει πως μου είναι αδιάφορος αλλά δεν έχει σημασία. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ψάξει την τύχη του αλλού. Όμως ο επιμένων νικά οπότε και ο Δημήτρης κέρδισε και μετά από περίπου ένα χρόνο μαζί είμαστε απρόσμενα καλά. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει τελικά, αλλά οι προοπτικές του είναι πολύ καλές.

Στο διάστημα πριν αρχίσω να ενδιαφέρομαι για τον Δημήτρη είχα φάει κόλλημα με έναν τραγουδιστή, τον Ανδρέα και όποτε έβγαινα πήγαινα στο μαγαζί που τραγουδούσε για να τον βλέπω. 'Εχοντας βγάλλει τις παρωπίδες και έχοντας ανακτήσει τη θηλυκότητα μου και τη διάθεση για flirt δεν έβγαζα τα μάτια μου από πάνω του όλο το βράδυ. Ποτέ δεν το κατάλαβε δυστυχώς. Το μαγαζί κάποια στιγμή έκλεισε, εγώ είχα υποχρεώσεις και ο ανδρέας ξεχάστηκε. άλλωστε στη ζωή μου ήρθε ο Δημήτρης. Η τύχη όμως θέλησε να τον βρω στο fb και να γνωριστούμε από εκεί.. Με είχε προσέξει στο μαγαζί, του είχα κινήσει το ενδιαφέρον αλλά δεν είχε καταλάβει ούτε στο ελάχιστο πόσο πολύ μου άρεσε. Στην πορεία αποδείχτηκε πως οι ρόλοι αντιστράφηκαν και άρχισα εγώ να του αρέσω.. Όσα μου έλεγε ήταν πάρα πολύ όμορφα και έλιωνα κάθε φορά όμως η καρδιά μου ήταν αλλού και του το είχα ξεκαθαρίσει απ' την αρχή. Κρατάγαμε πάρα πολύ συχνή επικοινωνία, καθημερινή, μέχρι που στους τέσσερις μήνες του είπα για ακόμη μια φορά πως μαζί μου δεν έχει ελπίδες και το πιο λογικό είναι να ψάξει τη τύχη του αλλού. Δε θέλησε. πέρναγα πάρα πολύ όμορφα όποτε συναντιώμασταν και συνεχίζω να περνάω αλλά το μυαλό μου είναι στον Δημήτρη. Το ιδανικό θα ήταν να γίνεται αυτό πέρυσι που μου άρεσε και όχι τώρα.. στους πεντέμισι μήνες γνωριμίας και επικοινωνίας μας, τράβηξε κι αυτός το δρόμο του με κάποια άλλη. Πολλή συνετή απόφαση. Όμως.. η κίνησή του μάλλον ήταν βεβιασμένη.. μαζί διαπιστώσαμε πως για να συναντήσει τον άνθρτωπο του θα φόραγε το προσπωπείο του για να δείξει πως είναι κάλα σε μια περίοδο που δεν ήταν και χρειαζόταν υποστήριξη και μια καθησυχαστική κουβέντα...

Άλλοι λοιπόν μένουν σε μια κατάσταση επειδή είναι βολεμένοι με την ιδέα. Άλλοι γιατι πιστεύουν πως υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει μέλλον και άλλοι πιστεύοντας πως θα κερδίσουν αυτό που θέλουν. Με τον ίδιο τρόπο άλλοι καταφέρνουν να βγάζουν τις παρωπίδες, να ξαναμπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι της ζωής και να επωφελλούνται απ'αυτό, άλλοι να επιμένουν στα αισθήματά τους αλλά να βγαίνουν κερδισμένοι απ' αυτό και κάποιοι άλλοι να αποφασίζουν να συνεχίσουν τη ζωή τους με λάθος άτομα. Όπως και να 'χει... ο καθένας τραβάει το δρόμο του ψάχνοντας το λιμάνι του... Θα το βρουμε ποτέ? και αν κάποια στιγμή πιστέψουμε πως το βρήκαμε θα είναι το μικρό κατάδικό μας λιμανάκι που η αγάπη θα προστατεύει από κάθε κίνδυνο ή θα είναι ένα ακόμη μεγάλο λιμάνι ανοιχτό στη μανία της θάλασσας που μπορει ανα πάσα στιγμή να το καταστρέψει? Είναι νωρίς για να ψάξω το λιμάνι μου.. το ταξίδι όμως μέχρι αυτό προβλέπεται υπέροχο.