ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Θα ήθελα προτού γράψω την ανάρτηση να ενημερώσω πως βρίσκομαι σε αρκετά κακή συναισθηματική κατάσταση, επομένως ίσως υπερβάλλω σε κάποια σημεία. Χρειάζομαι όμως κάπως να ξεσπάσω και είναι ο μόνος διαθέσιμος τρόπος αυτή τη στιγμή. Το θέμα γνωστό. Υπερβολικός φόρτος εργασίας.

     Είναι στιγμές, πολλές θα έλεγα, που αισθάνομαι πως δε μπορώ να τα βγάλω πέρα με τη ζωή μου όπως είναι φέτος. Έχω φτάσει στα όρια μου. Δεν έχω χρόνο να προσέξω τον εαυτό μου, δεν έχω χρόνο να διασκεδάσω, δεν έχω χρόνο να πάω μια βόλτα, δεν έχω χρόνο να δω τον σύντροφο μου, ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ. Μου έχουν πέσει πάρα πολλά και δυσκολεύομαι πάρα πολύ να τα φέρω όλα εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πτυχιακή, πρακτική, ένα μάθημα στο οποίο έχω ήδη παραδώσει τρεις εργασίες και πρέπει να παραδώσω άλλες τρεις, πρόβες... Ακόμα και το τελευταίο για το οποίο έκανα τόσα θετικά σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση, ξινό μου βγαίνει κάθε φορά, γιατί είμαι τρελά κουρασμένη για να το χαρώ. Παρ' όλα αυτά, σκέφτομαι πως ήδη έχουμε φτάσει στον Μάη επομένως έχουν μείνει δύο μήνες μέχρι να τελειώσουν μια για πάντα όλα αυτά. Και αυτός είναι ένας απ' τους λόγους που κάνω υπομονή και βάζω τα δυνατά μου για να αντέξω μέχρι το τέλος χωρίς να καταλήξω σε κάποιο νοσοκομείο. Ένας άλλος λόγος είναι πως έχω δει εγωιστικά - υπαρξιακά το όλο θέμα και έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου πως θα τα καταφέρω. Αναγνωρίζω πως οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε τις ίδιες  αντοχές ούτε τις ίδιες ικανότητες, αλλά θέλω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι ένα απ' τα άτομα που μπορούν να τα βγάλουν πέρα σε καταστάσεις υψηλής πίεσης. Όταν όμως ζυγίζω τα πράγματα, η ζυγαριά γέρνει πολύ προς αυτή την κατεύθυνση της επιβεβαίωσης σε σχέση με την κατεύθυνση της ψυχικής υγείας. Και αναρωτιέμαι: Τελικά τι πρέπει να είναι πιο σημαντικό για τους ανθρώπους; η κάθε είδους επιτυχία ή η ΖΩΗ; Πιστεύω το δεύτερο. Άλλωστε, συνηθίζεται το εξής απόφθεγμα "δούλευε για να ζεις... και μη ζεις για να δουλεύεις". Πάραυτα, δύο μήνες έμειναν. Θα είναι χαζομάρα να τα παρατήσω τώρα μετά από τόσο διάβασμα που έχω ρίξει. Ελπίζω μόνο στην τελική βαθμολογία να αναγνωριστεί ο κόπος της ομάδας μας... 

Σας καληνυχτίζω κάπως πιο ήρεμη... α! και καλό μήνα! (και την Πρωτομαγιά διαβάζοντας την πέρασα...)