ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΤΡΕΛΑ

Κεντρική είσοδος, λευκές ποδιές κι ασθενοφόρα. Μεγάλος ηλεκτρονικός πίνακας στάζει αίμα "δεν εφημερεύει". Σφίξιμο στην καρδιά. Δεν αντέχω τα νοσοκομεία. Χώρος υποδοχής. Μακρόστενη αυλή με παγκάκια και δέντρα. Ασθενείς κ επισκέπτες/συνοδοί σκοτώνουν τις ατέλειωτες ώρες αναμονής. Οροί, πατερίτσες, γέροι-νέοι, χαρούμενοι-κλαμένοι... Περισσότερο σφίξιμο στην καρδιά. Φτάνω στην υποδοχή. Πατάω το κουμπί του ασανσέρ.  Ατέλειωτη η ώρα μέχρι να κατέβει. Δεν μπαίνω μόνη. Έξι άτομα με συνοδεύουν στα λίγα λεπτά μέχρι τον τέταρτο. Κάποιοι μιλούν μεταξύ τους για τον άνθρωπο που πήγαιναν να συναντήσουν και την ασθένεια του.  Άλλοι, σιωπηλοί, κάνουν παρέα στους δικούς μου χτύπους της καρδιάς. Φωτεινή ένδειξη  "4". Κατεβαίνω. Άθλιο "σαλόνι", τηλεόραση, άνθρωποι με μάσκες να πηγαινοέρχονται. Περίοδος γρίπης, ΜΜΜ, χαμογελώ στη θύμηση. Αίσθηση βρώμικης ατμόσφαιρας, ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις... Συλλογισμός: μην ανησυχείς είσαι σε νοσοκομείο όλα είναι αποστειρωμένα. Ανακούφιση στη σκέψη. Βαθιά αναπνοή και προχωράω. Ατέλειωτος διάδρομος. Με πνίγει. Ανοιχτές πόρτες θαλάμων. Επιγραφές "γραφείο γιατρών", "απαγορεύεται το επισκεπτήριο", "wc", "απαγορεύεται η είσοδος"... 403, 404, σφίξιμο στο στομάχι. 405, 406, αμηχανία. 407... προσποιητό χαμόγελο και ευδιαθεσία για να μπω στο 408. 4 κρεβάτια στη σειρά.  2 μεγάλα κατάμαυρα τσιγγάνικα μάτια  και δίπλα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μια γυναίκα, τσιγγάνα κι αυτή, κατακίτρινη. κίτρινο δέρμα, κίτρινα μάτια, κίτρινα νύχια... αναμονή για μεταμόσχευση εντέρου είπαν... Στο διπλανό κρεβάτι ο δικός μου άνθρωπος, ταλαιπωρημένος. Μιλάει στο τηλέφωνο και τον παρατηρώ όρθια. Φοράει καλοκαιρινή πιτζάμα και τα νύχια των ποδιών είναι βαμμένα κόκκινα. Χαμογελάω ενθυμούμενη μια κουβέντα σχετικά με τα νύχια. Κλείνει το τηλέφωνο. "τα μπούτια σου Μαρία..." τραγουδάω και γελάμε. Μιλάμε και κάποια στιγμή μας διακόπτει ο ήχος του κινητού. Μήνυμα. Το διαβάζει και είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Μου το δείχνει και δακρύζω. Η τηλεόραση να δείχνει Mr Bean... ειρωνεία. Ζέστη. Το κλιματιστικό ανοιχτό και τα παράθυρα το ίδιο. Ανεβαίνει πυρετός. Ζέστη. Άκυρα εξανθήματα σε όλο το σώμα. Επίσκεψη στο γιατρό. "αχα.. αχα... οκ... θα το έχω υπόψη μου". ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕΣ! επιστροφή στον θάλαμο, νοσοκομειακό φαγητό. "έχω επιθυμήσει μακαρόνια με φρέσκια ντομάτα. αυτό δεν τρωγόταν". "θα σου φέρω αύριο". Σακούλα με πλυμμένες πιτζάμες κ μέσα μια μικρή σακουλίτσα δώρου. "τι είναι αυτό"? "για σένα άνοιξέ το". "ααα ένα δεντράκι!" "το έφτιαξα χθες που γύρισα σπίτι... για να σου κάνει παρέα όταν φεύγω..." "έχει υπέροχα χρώματα. Σ ευχαριστώ." Αποτελέσματα αξονικής: Καθαρή. Παρακέντηση μυελού των οστών. "Αποτελέσματα σε 5 μέρες".  5? δηλαδή 10 μέρες στο νοσοκομείο. Πρήξιμο στο πέτο. Ξανά επίσκεψη στο γιατρό. "Χτυπάει όπου βρει. θα το σημειώσουμε ΚΑΙ αυτό". Δάγκωμα των χειλιών σε κάθε κίνηση που περιλαμβάνει τη μέση. "Κανονικά δε θα έπρεπε να πονάτε ακόμα απ' την παρακέντηση..." 39.6 πυρετός. Σπασμοί επάνω στο κρεβάτι. Εξέταση αίματος. Σπασμένες φλέβες. "τα αποτελέσματα τη Δευτέρα". 12 μέρες μέσα. Επιτέλους (?) αντιβίωση. Σπίτι. πλύσιμο στο χέρι των ιδρωμένων ρούχων. "με ενοχλεί η μυρωδιά του μαλακτικού..." "εντάξει θα τα πλύνω στο χέρι". Δεν με κουράζει. Το κάνω με αγάπη. Σούπερ Μάρκετ, πλυντήριο, μαγείρεμα, "ωωωχ... πρέπει να φτιάξω και μακαρόνια με σάλτσα". Δεύτερη κατσαρόλα. 2 ώρες μαγείρεμα. Άπλωμα ρούχων. Ουφ τελείωσα. "ωωωχ... πρέπει να σιδερώσω τα ρούχα του μπαμπά μου". Σιδέρωμα. Το φαγητό της άρεσε. Χάρηκα. Συνέλευση. Λήξη κατάληψης. Πρόγραμμα εξεταστικής. Whaaaaat? ιστορία 19ου μεθαύριο. Διάβασμα. Διάλειμμα, μαγείρεμα. Διάβασμα. Διάλειμμα, πλυντήριο. Διάβασμα. Διάλειμμα, άπλωμα ρούχων. Διάβασμα, ξενύχτι. Εξέταση. Δεν το πέρασα. Σπίτι, πρόγραμμα. Whaaaaat? δίνω πάλι μεθαύριο? ΤΡΕΛΑ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΗΛΙΟΣ No2

Όπως έχω πει και σε προηγούμενο post, μετά την καταιγίδα βγαίνει πάντα ο ήλιος. Το ίδιο συμβαίνει κ με την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Δε θα σταθώ σ αυτό γιατί δεν είναι ευχάριστο να επαναλαμβάνομαι. Όμως, αυτή η κοινή παραδοχή -μετά την καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος- ισχύει και για τη δημιουργικότητα του ανθρώπου κ συνήθως έχει αντίστροφη έννοια.
Σ΄αυτή την περίπτωση, σύμφωνα πάντα με τη δική μου θεώρηση των πραγμάτων, "μπόρα" είναι η παραγωγή έργου. Η "μπόρα" για τους δημιουργικούς ανθρώπους, αυτούς που έχουν μια καλλιτεχνική φύση, σημαίνει "Δημιουργία". Σημαίνει γράφω στίχους, ζωγραφίζω, ηχογραφώ, σκαλίζω ένα γλυπτό, φτιάχνω ένα κόσμημα, πλέκω κλπ. Ο "ήλιος" συμβολίζει την αδράνεια. Η αδράνεια όμως για έναν καλλιτέχνη είναι επιφανειακή. Αυτό γιατί όταν βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας, δηλαδή μη παραγωγής έργου, δε σημαίνει πως τα παράτησε και δε θα δημιουργήσει κάτι καινούργιο. Σημαίνει πως κατά την περίοδο αυτή ηρεμεί και ψάχνει ερεθίσματα που θα του δώσουν την έμπνευση για να δημιουργήσει κάτι καινούργιο. Όταν βρει την έμπνευση, τότε ψάχνει τον τρόπο με τον οποίο θα την εκφράσει στο έργο του. Μαθαίνει την ιστορία που πιθανόν έχει η έμπνευση του, σκέφτεται ποια είναι η δική του γνώμη γι αυτή, αποφασίζει τι είναι αυτό που θέλει να τονίσει και με ποιον τρόπο θα το κάνει, αναζητά και -αν χρειάζεται μαθαίνει- καινούργιες τεχνικές ή υλικά... Ο δρόμος προς την παρουσίαση είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας και η μέρα που το έργο αρχίζει να υλοποιείται σημαίνει την αρχή της μπόρας. Μπόρα επειδή όταν δημιουργεί, βρίσκεται σε μια τρομερή εγρήγορση θέλοντας αυτό που κάνει να είναι διαφορετικό απ τα προηγούμενα, να μην ξεφεύγει απ το θέμα κλπ. Επίσης μπόρα, επειδή συνήθως δεν είναι ευχαριστημένος με το πρώτο έργο και είτε προσπαθεί συνεχώς να το τελειοποιήσει είτε φτιάχνει πολλά διαφορετικά έργα μέχρι να είναι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα.

Όταν πιέζεις έναν καλλιτέχνη, ερασιτέχνη ή οποιονδήποτε ασχολείται με κάποιου είδους τέχνη να παράγει έργο, τότε τον οδηγείς σε έναν δρόμο επανάληψης ο οποίος θα σημάνει γρήγορα το τέλος του. Η περίοδος "ήλιου" πρέπει να κρατήσει όσο ο ίδιος επιθυμεί. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια κ μόνο τρομερή καταιγίδα και μετά να ξαναβγεί ο ήλιος, ή ένα φθινόπωρο με καταιγίδες διαφορετικής έντασης και διάρκειας που θα διαρκέσουν αρκετό καιρό. Μπορεί επίσης να μη μάθει κανείς ότι υπήρξε περίοδος "μπόρας", επειδή ο δημιουργός δεν κατάφερε να εκφράσει αυτό που ένοιωθε όσο κι αν προσπάθησε. Έτσι ξανακύλησε σε περίοδο "ήλιου" και είτε άρχισε να ψάχνει καινούργια ερεθίσματα, είτε τον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρει να εκφράσει το υπάρχον ερέθισμα.
Τα παραπάνω εκφράζουν εμένα. Στο διάστημα των 4 μηνών που διήρκεσε ο "ήλιος" μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να σκεφτώ και να διατυπώσω κάποια άποψη για αρκετά θέματα που με απασχολούσαν. Βρίσκομαι λοιπόν στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω, πως έρχεται μπλογκομπόρα. Μείνετε συντονισμένοι!