ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΟΥ: 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Μαθαίνει να καυγαδίζει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία: Μαθαίνει να είναι ντροπαλό Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή: Μαθαίνει να είναι ένοχο Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμά Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Μαθαίνει να πιστεύει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο R. RUSSEL

ΟΙ 3 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του:

1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3. Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

" Ο ΧΡΟΝΟΣ" είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

Ο χρόνος είναι η ζωή μας.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!

Και εσύ, αν έχεις τη "διαίσθηση", θα καταλάβεις

ΠΕΡΙ ΙΔΑΝΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ...

Έχω αρχίσει να χάνω την εμπιστοσύνη μου απέναντι στις ανθρώπινες σχέσεις. Κάποτε πίστευα πως όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, τότε, ζεις και αναπνέεις γι αυτόν. Δε σε νοιάζει τίποτα και κανένας άλλος. Στην πορεία όμως βλέπω πως η πραγματικότητα είναι άλλη. Και με επηρεάζει απόλυτα.

Στην ίδια μου την παρέα, οι περισσότερες φίλες μου, αν δεν έχουν ήδη απατήσει τον σύντροφό τους μία ή και περισσότερες φορές, είναι απόλυτα πρόθυμες να το κάνουν αν βρουν κάτι ενδιαφέρον. Το ίδιο ισχύει και για μερικά απ' τα αγόρια τους. Και μιλάμε για σχέσεις χρόνων και για σχέσεις όχι ελεύθερες. Ο ένας να κρύβει απ' τον άλλο τις αταλασθίες του. Και στο τέλος, να φανερώνεται η αλήθεια απ' τον έναν και ο άλλος να θίγεται επειδή έφαγε κέρατο και να κάνει σκηνές. Αργότερα όμως να αποκαλύπτεται ότι κι αυτός έχει κερατώσει.

Το κακό είναι πως δεν είναι μόνο η παρέα μου έτσι, αλλά και πολλά άλλα άτομα από διαφορετικές παρέες. Και από εκεί που ποτέ δεν πίστευα ότι κάποιος που σ' αγαπάει υπάρχει ποτέ περίπτωση να σε απατήσει, έχω φτάσει σε σημείο να αμφιβάλλω όλο και πιο πολύ γι' αυτό και να πιστεύω πως πλέον δεν υπάρχει αληθινή αγάπη και απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ δύο ανθρώπων. Βλέπω παντού ανταγωνίστριες και φοβάμαι πως ίσως και η δική μου σχέση κρύβει ατασθαλίες. Γιατί σκέφτομαι πως δε μπορεί οι σχέσεις των φίλων μου να είναι έτσι και η δική μου να είναι ιδανική. Όμως απ' την άλλη σκέφτομαι πως αφού εγώ αγαπάω τον άνθρωπό μου και είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να του κάνω λαδιά (πως άλλωστε; δε μπορώ να δω ερωτικά κανέναν άλλο πέρα απ' αυτόν) τότε γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για εκείνον;

Όπως και να 'χει δε νομίζω πως υπάρχει σχέση στην οποία να μην έχεις ανασφάλειες για τον αν είσαι αρκετός, ποθητός, ιδανικός κλπ... Βάζεις τα δυνατά σου, κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, προσπαθείς να είσαι όσο πιο σωστός γίνεται απέναντι στον άλλο και απλά ελπίζεις πως θα το εκτιμήσει και θα σου συμπεριφερθεί ανάλογα. Πόσες απιστίες όμως δεν έγιναν ποτέ γνωστές...