ΜΙΛΑ!

Σώπα. Μη μιλάς! είναι ντροπή! κόψ'τη φωνή σου.Σώπασε επιτέλους. Κι αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί. Έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν σώπα. Στο σχόλείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μιση. Μου λέγαν ... " εσένα τι σε νοιάζει? ΣΩΠΑ" .Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε "κοιτα μην πεις τίποτα...ΣΩΠΑ. Κόψ'τη φωνή σου! μη μιλάς! ΣΩΠΑΙΝΕ! Κι αυτό βάσταξε μέχρι τα 20 μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού, έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο " τι σε νοιάζει" μου λέγανε? " θα βρείς το μπελά σου ΣΩΠΑ!" Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι " μη χώνεις τη μύτη σου παντού! κάνε πως δεν καταλαβαίνεις! ΣΩΠΑ". Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά και τα έμαθα να σωπαίνουν. Η γυναίκα μου ήταν τίμια και εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή που της έλεγε "ΣΩΠΑ"!. Σε χρόνια δύσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβούλευαν . Λέγαν... " μην ανακατεύεσαι! κάνε πως δεν είδες τίποτα ΣΩΠΑ!" Μπορεί να μην είχα γνωριμία ζηλευτή με τους γείτονες, μας ένωνε όμως το ΣΩΠΑ. Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι πάνω, σώπα οι κάτω. σώπα όλη η πολυκατοικία κι όλο το τετράγωνο, σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι, οι δρόμοι οι παράλληλοι κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του ΣΩΠΑ... και μαζευτήκαμε πολλοί... μια πολιτεία ολόκληρη... μια δύναμη ναι μεν μεγάλη αλλά μουγγή. Πετύχαμε πολλά ,φτάσαμε ψηλά, μας έδωσαν παράσιμα , τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα με το ΣΩΠΑ... ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΧΝΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΠΑ...μάθε το στη γυναίκα σου, το παιδί σου, την πεθερά σου κι αν έχεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν'τη να σωπάσει. Κόψ'τη σύριζα, πέτα τη στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο απ΄τη στιγμή που δε το μεταχειρίζεσαι σωστά.Δε θα'χεις έτσι εφιάλτες, τύψεις και αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ'το βραχνά να μιλάς. Θα μπορείς να μιλάς; να λες "έχετε δίκιο είμαι σαν κι εσάς" Αχ... Πόσο θα'θελα να μιλήσω κερατάς κ δε θα μιλάς. Θα γίνεις φαφλατάς. Θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς. Κόψε τη γλώσσα σου... κόψ'την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια μείνε μουγγός. Αφού δε θα μιλήσεις καλύτερα να το τολμήσεις ΚΟΨΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ. Για να'σαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και τα όνειρά μου. Ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δε θ'αντέξω και θα ξεσπάσω και δε θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω μ'ένα φθόγγο, μ'έναν ψίθυρο, μ'ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει...

ΜΙ-ΛΑ!

Ασίζ Νεσίν