ΠΑΡΑΜΥΘΙ?

Ποιος είπε πως όσοι είναι ζευγάρι ζουν αμοιβαία το παραμύθι?

Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε λίγες περιπτώσεις.

Γνωρίζω πως το δικό μου παραμύθι για παράδειγμα, θα ήταν ο Άγγελος...

όμως δε θα ήμουν εγώ το παραμύθι του Άγγελου.

Και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις,

αν μπλέξεις με εγωιστή άνθρωπο,

σε ρουφάει.

Ρουφάει κάθε σταγόνα αγάπης που έχεις μέσα σου.

όμως έχεις τέτοια αποθέματα που δε στερεύει η αγάπη σου

και ξαφνικά ο άλλος σε αφήνει λέγοντάς σου ένα ψυχρό... "δε σ αγαπάω πια".

τραγική ειρωνία.

λες και σ αγάπησε ποτέ...

Όχι. Δε θα ήθελα να ζήσω μια τέτοια κατάσταση.

Ούτε πρόκειται να συμπεριφερθώ έτσι σε κάποιον.

Είναι προτιμότερο να μην ζεις το παραμύθι σου αλλά να είσαι ευτυχισμένος και να νιώθεις ότι υπάρχει κάποιος που σε νοιάζεται και σε αγαπά, παρά να πνίγεσαι στο ίδιο σου το παραμύθι. Από κει και πέρα κάνεις συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.

Αποδέχεσαι τον άλλο με τα ελαττώματα του.

Μαθαίνεις να τον αγαπάς για αυτό που είναι και όχι γι αυτό που θα ήθελες εσύ να είναι!

Κ αν διαπιστώσεις ότι δεν το αντέχει ο οργανισμός σου... τι να πω;!

μένεις μπακούρι να περιμένεις τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο που θα σε κάνει να ζήσεις το παραμύθι σου.

Πιθανόν να μην έρθει ποτέ...

αν όμως έρθει και δεν είναι αυτός το "αληθινό" παραμύθι σου,

αλλά ο κοινός θνητός που άφησες

(χωρίς να προλάβεις να γνωρίσεις)

επειδή έψαχνες τον πρίγκιπα?